Oker is een persoonlijk essay over het oudste pigment op aarde. De kleur van de eerste geschreven tekenen op rotswanden, van zandsteen en ruïnes en de woestijn, en van de hitte en het geweld in het Midden-Oosten.
In een mozaïek van 240 fragmenten, geïnspireerd op Maggie Nelsons cultklassieker Bluets, gaat Ilse Josepha Lazaroms op zoek naar de dieptes en het veelvoud van de kleur oker, met thema’s als vriendschap, liefdesverdriet, transformatie, pijn, trauma en thuis. Ze beschrijft het plotselinge einde van een liefdesrelatie en haar ervaringen als wetenschapper in Israël en Palestina. Ze onderzoekt de relatie tussen identiteit en gemeenschap, en waar de grens ligt tussen jezelf en de ander, en ze vertelt over een plek in de woestijn van Judea, op de bezette Westelijke Jordaanoever, waar de zeespiegel nul is en vanwaar je alleen nog maar naar beneden kan, naar het diepste punt op aarde, de Dode Zee.
Oker is een poëtische vertelling over liefde, land, en de echo’s van alles wat voorbij is. Een zinderende, gelaagde meditatie over herinnering, verlangen en het broze evenwicht tussen schoonheid en verlies.
In a mosaic of 240 fragments, inspired by Maggie Nelson’s cult classic Bluets, Ilse Josepha Lazaroms explores the depths and multiplicity of the color ocher, weaving together themes of friendship, heartbreak, transformation, pain, trauma, and home. She writes about the sudden breakup of a love affair and of her experiences as a scholar in Israel and Palestine. She explores the relationship between identity and community, the shifting boundaries between self and other, evoking a place in the Judean Desert, in the occupied West Bank, where the sea level is at zero and the only way forward is down, toward the deepest point on earth, the Dead Sea.
Ocher is a personal essay on the oldest pigment on earth. The color of the first inscriptions on rock walls, of sandstone and ruins and the desert, and of the scorching sun and the violence of the Middle East. A layered, poetic meditation on memory, desire, and the fragile balance between beauty and loss.
Praise for Oker
”Dit is zó waanzinnig mooi.”
Femke Brockhus
”De auteur maakt zich klein ten voordele van de taal, en net als in Elders weet ze de juiste snaren te raken, die stimuli van het existentialisme. In de tussenruimte tussen woord en daad ziet ze werelden liggen die jij niet gezien had. Oker is een laudatio op het bestaan.”
Johan Crijns
”… de categoriek open en (zelf)relativerende ingesteldheid van de auteur maakte van dit kleinnood een verademing. … Ik was helemaal verkocht.”
Bruno’s Boeken